Week 5 en 6, een Update uit Surabaya

Zo, het is weer eventjes geleden dat ik een blog heb geplaatst. Maar ik moet ook zeggen. De dagen vliegen om. Ik heb het nog altijd naar m’n zin hier. Het regenseizoen begint een al wat minder te worden. Het regent niet meer iedere avond. En je kan merken dat het warmer en benauwder wordt. Wanneer het nu echt het droge seizoen gaat worden is mij nog altijd niet duidelijk. De een zegt: begin mei. Dan is het droge seizoen. En de ander zegt weer begin juni. En daar zit nog best wel een verschil tussen. Hihi! Ach we wachten af. Dat leer ik hier wel hoor. Me niet te druk te maken. En gewoon lekker af te wachten! Aan een heleboel dingen verander ik toch niks. Ik heb de afgelopen 2 weken weer een hoop meegemaakt. Dus ik zal het proberen een beetje samen te vatten voor jullie!

Op Woensdag 11 maart zijn we te gast geweest bij een TV show. Sinem, Jessie en de decaan ( Ibu Pur) waren in de uitzending. Ik heb samen met de andere meiden gekeken. Haha. Wat een ervaring. Ik was nog nooit in een tv studio geweest, dus was leuk om te zien hoe dat er hier aan toe ging. Er werd vanalles aan de meiden gevraagd. Wat we van Surabaya vinden, wat we van de Universiteit en de ziekenhuizen vinden. Wat we gaan doen de komende maanden. Leuk leuk!! ’s Avonds zijn we weer met Punpun een meisje die bij de Universiteit werkt gaan eten en Karaoke gedaan. We hebben gegeten bij ‘Our bar’. Dit zag er best westers uit. We hebben allemaal een heerlijke biefstuk op! Jammie!! Zo lust ik er nog wel een aantal hoor!! Heerlijk

Donderdag 12 maart zijn we door Deni meegenomen naar een Lepra ziekenhuis in de bergen. Dit was ongeveer 2 uur rijden vanaf Surabaya. We kregen daar een presentatie over de ziekte. Dit was heel prettig want in Nederland komt het eigenlijk niet voor. We mochten ook een presentatie bijwonen die werd gegeven door de studenten van Airlangga aan de patiënten en hun familie. Ook hebben we een rondleiding gekregen. ’s Middags heb ik met Lisa en Carola nog gewerkt aan ons Project. Dat moet namelijk ook nog gebeuren. We gaan het doen over het verbeteren van de voorlichting aan zwangere vrouwen over borstvoeding. Omdat er in Indonesië nog een heleboel vrouwen zijn die denken dat kunstmatige voeding beter is voor het kindje en hierom kiezen voor kunstvoeding. Zij hebben dus extra voorlichting nodig over het belang van borstvoeding. Ik verheug me hier erg op. Ik vind het een super leuk onderwerp! En ben blij dat we nu eindelijk aan de slag kunnen.

Dat weekend zijn wij gaan Raften. We zijn vrijdag avond met de bus naar Malang vertrokken. Daar hebben we een nachtje bij Wiwit geslapen. Dit is een super aardig meisje. Zij heeft ook verpleegkunde gestudeerd aan Airlangga. Zaterdag ochtend zijn we met haar en 4 van haar vrienden vertrokken naar Songa River. Dit was nog een rit van 5 uur. Poehh. Toen we daar aankwamen werden we meteen fijn geholpen. We kregen allemaal een reddingsvest aan. Een helm op ons hoofd en een peddel in onze handen. Toen gingen we in een auto de berg op! Nou, dat vond ik al een heel avontuur. Hobbel de bobbel de berg op. Rijden we op een helling. Slaat de motor van de auto ineens af. En de auto begint gelijk van de berg af te rollen. Dus een aantal van die instructeurs springen gelijk van de auto af. En beginnen hem tegen te houden en stenen achter de wielen te leggen. Haha wat een belevenis. Uiteindelijk zijn we veilig boven gekomen. En toen moest het echte avontuur nog beginnen, het raften!! We zaten met z’n zessen in een bootje. En hop die rivier op. De instructeur was heel aardig, en gaf duidelijke instructies. Ik heb echt genoten. De rivier was lekker wild. En de natuur was prachtig. Halverwege kwamen we langs grotten. En in die grotten hingen allemaal vleermuizen. En dan niet een paar, maar gewoon honderden misschien wel duizenden. Haha. Echt een geweldige ervaring om mee te maken.

Maandag 16 maart hebben we een les gevolgd aan de Universiteit. De les werd gegeven door Yulis. Het was een praktijkles over het gebruik van drukverbanden en een mitella in noodsituaties. In Indonesië zijn er zo veel kleine eilandjes. En het kan soms voorkomen dat een patiënt er gewoon 30 uur over doet om naar een fatsoenlijk ziekenhuis te komen. Dus alle verpleegkundigen moeten weten hoe ze met weinig middelen kunnen handelen in noodsituaties. Nou wat blijkt. Je kan een mitella echt overal voor gebruiken! Haha super handig.

Woensdag 18 maart was het voor ons weer eens tijd om op de film te gaan. Haha. Deze keer was het voor een promotiefilmpje over de verpleegkunde faculteit. Om half 12 werden we opgehaald. Uiteindelijk hebben we tot half 4 zitten wachten totdat we eindelijk aan de beurt waren. Echt een beetje belachelijk. Uiteindelijk stelde het echt weer geen drol voor. We moesten eerst met z’n zessen een kort stukje zeggen. En toen moest er nog 1 student apart. Ik wilde dit wel doen. Dus daar ging ik hoor. 3 camera’s op me gericht. En bedenk maar wat je wil zeggen. Uhmmm. Toch stiekem wel best spannend. Uiteindelijk hielpen de meiden me goed met het verzinnen van een stukje tekst in het Engels en was het zo weer klaar. En konden we weer naar huis. Nou hebben we daar nou net 4 uur voor zitten wachten….

Donderdag 19 maart zijn we meegenomen naar een Prive ziekenhuis. Dit was wel een mooi ziekenhuis, maar niet zo speciaal. We zijn wel langs de maternity afdeling geweest. Daar hebben we mooi wat vragen kunnen stellen over ons project. Fijn!! ’s Avonds heb ik een pizza besteld. Nou, dat was weer een heel avontuur. Ik had hulp gevraagd aan Nina. De baas van het appartement. Dus zij had geholpen met bestellen enzo, ging best prima. Toen kreeg ik van haar een appje : your pizza is ready. Dus ik loop naar de lobby en ga daar op de bank zitten. Dus ik zit daar 10 minuten om me heen te kijken. Te wachten totdat die vent mijn pizza komt brengen. Zie ik ineens dat er al 10 minuten naast mij een man zit. Die een pizza op het tafeltje naast de bank heeft staan. Dus ik kijk en vraag. En jahoor. Ik zit gewoon al 10 minuten naast de pizza bezorg vent te wachten. HOE DOM!!!! Haha. Gelukkig kon die vent er ook goed om lachen. Haha. Dat weten we weer voor de volgende keer. Uit m’n doppen kijken voordat ik ga zitten wachten.

Zaterdag ochtend zijn we naar de Mangrove gegaan. Dit is een halfuurtje vanaf ons appartement dan dan sta je direct in de bush bush. Haha echt apart. Hier hebben we een boom geplant. Omdat het waterday was. Ook hierbij waren weer een berg met fotografen enzo aanwezig. Dus weer zere kaken van het lachen!! Maar wel een hele toffe ervaring hoor.

Zondag zouden Lisa, Carola, Ajin en Ik gaan paragliden in Batu. Een klein plaatsje naast Malang. We werden meegenomen door Yogi. Een jongen die Lisa via via heeft leren kennen. Hij heeft een auto gehuurd en ons daarheen gebracht. Maar toen we boven op de berg stonden was de wind niet goed. Hij kwam vanaf de verkeerde kant. En was niet sterk genoeg. Nou ik vond dat het best hard waaide. Maarja. Ik ben geen pro! We hebben daar een tijdje zitten wachten. Maar we hadden echt pech. Het ging mooi niet door. Niet paragliden. Gelukkig was het een heel mooi punt. En hebben we prachtige foto’s kunnen maken.
Vandaag zijn we naar het Airlangga hospital geweest. Hier hebben we de ICU en de OK gezien. We hebben mee mogen kijken bij het aanleggen van een fistel voor de nierdialyse. Wel heel interessant aangezien in een tijdje stage heb gelopen op de nierdialyse.

Zoals jullie wel kunnen lezen maak ik een hoop mee. En ik geniet nog altijd met volle teugen. Ik mis Nederland af en toe wel hoor!! Maar dat is ook gezond denk ik
Ik zal jullie op de hoogte houden

Liefs,
Yvonne