Week 3, Surabaya leren kennen
Door: Yvonne de Rek
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
02 Maart 2015 | Indonesië, Soerabaja
De tijd vliegt voorbij. Ik ben al 3 weken van huis. Jeetje. Maar wat een ervaring. Ik geniet! Ik heb nog niet veel heimwee gehad. Maar dat zal vast wel komen. Hihi. Met de meiden is het super gezellig! Niets moet, alles mag! Ik leer Indonesië steeds een beetje meer kennen. Wat een prachtige cultuur. Zulke leuke en vriendelijke mensen. In Surabaya komen niet veel toeristen / westerse mensen. Dus wij zijn erg speciaal! Haha Iedereen wil met ons op de foto. Wel leuk hoor, maar ook wel vermoeiend (ik heb af en toe gewoon zere kaken van het lachen). Afgelopen week stond in het teken van de psychiatrische zorg.
Maandag zijn we naar een speciaal psychiatrisch ziekenhuis geweest. Hier hebben we eerst een voorlichting bijgewoond. Deze werd gegeven door verpleegkunde studenten aan de familie van de patiënten die opgenomen waren. Deze voorlichting was helaas in het Indonesisch, dus hier hebben we niks van kunnen volgen. 45 minuten braaf voor je uit staren. Hierna hebben we een kijkje mogen nemen in 1 van de gebouwen. Het ziekenhuis bestaat namelijk uit allemaal verschillende gebouwtjes. We hebben groepstherapie sessie bijgewoond. Hierbij hebben we ook mee kunnen doen. Dit vond ik wel heel leuk! Ook hebben we een kijkje mogen nemen in het VIP gebouw. In Indonesië kunnen mensen namelijk verzekerd zijn in 3 klasse ’s. En mensen die verzekerd zijn in de 1ste klasse mogen verblijven in het VIP gebouw. Hier heb je meer privacy en wat betere voorzieningen.
Dinsdag zijn we aanwezig geweest bij de diploma uitreiking. Een groep van 75 verpleegkunde studenten kregen hun diploma. We hadden onze mooie batik weer aangetrokken. We werden opgehaald door Tiyas een van de docenten. Zij had voor ons op papier gezet wat voor stappen er allemaal werden doorlopen tijdens de ceremonie, ook vertelde zij dat de hele ceremonie in het Indonesisch zou zijn. Heel fijn dus… Toen we daar aankwamen moesten we eerst nog een uurtje wachten. Alle studenten die afstudeerde hadden allemaal traditionele kleding aan. Echt prachtig en heel kleurrijk! De ceremonie duurde ongeveer 2,5 uur. Halverwege zaten we alle 6 een beetje in te kakken. En toen hoorde we ineens: “En er zijn internationale studenten van Avans aanwezig, ga maar eens staan”. Dus wij schrokken wakker en gingen braaf staan. Haha. Na de ceremonie hebben we nog wat eten gekregen daar.
Woensdag zijn we terug geweest naar het psychiatrische ziekenhuis. We hebben een groepstherapie sessie bijgewoond in het VIP gebouw. Er werden 8 patiënten aan een tafel gezet en zij moesten dan wat tekenen. En dan hierna vertellen wat ze hadden getekend. Wel een leuke oefening. Het probleem was alleen dat het heel druk was. Want er waren niet alleen 8 patiënten, er waren ook 10 Indonesische verpleegkunde studenten en wij waren erbij aanwezig met z’n zessen. Dit hebben we dus ook als feedback gegeven. Dat ze de groep beter kunnen opsplitsen. Maar dit leken ze niet echt te begrijpen. Na de groepstherapie zijn we weer terug gebracht naar het appartement. Hier hebben we even gesport, aan het zwembad gelegen en gerelaxed! Prima! We kunnen nog niet echt aan het project beginnen, omdat we nog steeds geen onderwerp hebben. Echt wel balen hoor! ’s Avonds ben ik met Lisa en Carola gaan eten bij een restaurantje genaamd ‘domicile’. Hier waren we nog niet eerder geweest. Hier heb ik een pizza op en een cookie and cream shake. WOW echt heerlijk. Je betaald er in verhouding wel veel voor. Maar echt zalig gegeten!!
Donderdag hebben we een les bijgewoond in het psychiatrische ziekenhuis. ook dit was weer in het Indonesisch. Maar gelukkig was er nu een leuke student, die veel voor ons heeft kunnen vertalen. Het ging over 2 casussen. Wel heel interessant. Dit duurde ongeveer 2 uur. Hierna hebben we wat boodschapjes gedaan. En ’s middags hebben we weer lekker relaxed aan het zwembad. We hebben het heel zwaar.. hihi! En ’s avonds hebben we samen gekookt. Ajin en ik hadden aardappels geschild en gekookt. Carola en Lisa hadden kip en Sinem en Jessie hadden groenten gemaakt. Echt heel lekker even wat anders dan rijst te eten.
Vrijdag zijn we mee genomen naar de psychiatrische afdeling in het Dr. Soetomo hospital. Hier zijn we rondgeleid door 1 van de docenten van school ( met echt gigantische wenkbrauwen, oops). We hebben verschillende afdelingen gezien. Ook hebben we een kijkje mogen nemen in een kliniek waar ze Metadon verstrekken aan drugs verslaafden. Ook heb ik nog een spelletje ping pong gedaan met een van de patiënten. ’s Middags ben ik met Lisa, Carola en Ajin gaan winkelen bij Pasar Turi. Dit is een soort overdekte markt. Het was hier mega druk. Normaal worden we al raar aangekeken, maar nu was dat helemaal erg. Ik heb wat leuke souvenirs gekocht.
Zaterdag hadden we met Fanny afgesproken. Zij is een meisje dat in Nederland heeft gewerkt als Au pair, maar uit Surabaya komt. Ze spreek dus een beetje Nederlands. Zij heeft ons meegenomen naar een Moskee, een boeddhistische tempel een mooie begraafplaats en een chinees winkelcentrum. We hebben gelopen door een leuke wijk. Zelfs het rondlopen vond ik gewoon al leuk om te doen. Je neemt namelijk altijd alleen maar de auto, zelfs al is het 500 meter verder op. Fanny heeft ons wat lekkere hapjes laten proberen. Het waren een soort lange oliebollen met garnalen en kruiden erin. Echt heel lekker. ’s Avonds zijn we door Fanny meegenomen naar haar kerk. Zij is protestant. Er was een soort festival met leuke muziek en dans.
Zondag zijn we met een groepje Internationale studenten naar een waterpark geweest. Het waterpark ligt aan de rand van Surabaya. En was dus nog wel een uurtje rijden. Het was een soort zwembad van Centerparks, maar dan wat armoediger. Wel echt lachen. In banden van de glijbaan af. Heel gezellig!
Zo dat was weer mijn weekje. Dank je wel voor het lezen!!
Veel liefs
Yvonne
Maandag zijn we naar een speciaal psychiatrisch ziekenhuis geweest. Hier hebben we eerst een voorlichting bijgewoond. Deze werd gegeven door verpleegkunde studenten aan de familie van de patiënten die opgenomen waren. Deze voorlichting was helaas in het Indonesisch, dus hier hebben we niks van kunnen volgen. 45 minuten braaf voor je uit staren. Hierna hebben we een kijkje mogen nemen in 1 van de gebouwen. Het ziekenhuis bestaat namelijk uit allemaal verschillende gebouwtjes. We hebben groepstherapie sessie bijgewoond. Hierbij hebben we ook mee kunnen doen. Dit vond ik wel heel leuk! Ook hebben we een kijkje mogen nemen in het VIP gebouw. In Indonesië kunnen mensen namelijk verzekerd zijn in 3 klasse ’s. En mensen die verzekerd zijn in de 1ste klasse mogen verblijven in het VIP gebouw. Hier heb je meer privacy en wat betere voorzieningen.
Dinsdag zijn we aanwezig geweest bij de diploma uitreiking. Een groep van 75 verpleegkunde studenten kregen hun diploma. We hadden onze mooie batik weer aangetrokken. We werden opgehaald door Tiyas een van de docenten. Zij had voor ons op papier gezet wat voor stappen er allemaal werden doorlopen tijdens de ceremonie, ook vertelde zij dat de hele ceremonie in het Indonesisch zou zijn. Heel fijn dus… Toen we daar aankwamen moesten we eerst nog een uurtje wachten. Alle studenten die afstudeerde hadden allemaal traditionele kleding aan. Echt prachtig en heel kleurrijk! De ceremonie duurde ongeveer 2,5 uur. Halverwege zaten we alle 6 een beetje in te kakken. En toen hoorde we ineens: “En er zijn internationale studenten van Avans aanwezig, ga maar eens staan”. Dus wij schrokken wakker en gingen braaf staan. Haha. Na de ceremonie hebben we nog wat eten gekregen daar.
Woensdag zijn we terug geweest naar het psychiatrische ziekenhuis. We hebben een groepstherapie sessie bijgewoond in het VIP gebouw. Er werden 8 patiënten aan een tafel gezet en zij moesten dan wat tekenen. En dan hierna vertellen wat ze hadden getekend. Wel een leuke oefening. Het probleem was alleen dat het heel druk was. Want er waren niet alleen 8 patiënten, er waren ook 10 Indonesische verpleegkunde studenten en wij waren erbij aanwezig met z’n zessen. Dit hebben we dus ook als feedback gegeven. Dat ze de groep beter kunnen opsplitsen. Maar dit leken ze niet echt te begrijpen. Na de groepstherapie zijn we weer terug gebracht naar het appartement. Hier hebben we even gesport, aan het zwembad gelegen en gerelaxed! Prima! We kunnen nog niet echt aan het project beginnen, omdat we nog steeds geen onderwerp hebben. Echt wel balen hoor! ’s Avonds ben ik met Lisa en Carola gaan eten bij een restaurantje genaamd ‘domicile’. Hier waren we nog niet eerder geweest. Hier heb ik een pizza op en een cookie and cream shake. WOW echt heerlijk. Je betaald er in verhouding wel veel voor. Maar echt zalig gegeten!!
Donderdag hebben we een les bijgewoond in het psychiatrische ziekenhuis. ook dit was weer in het Indonesisch. Maar gelukkig was er nu een leuke student, die veel voor ons heeft kunnen vertalen. Het ging over 2 casussen. Wel heel interessant. Dit duurde ongeveer 2 uur. Hierna hebben we wat boodschapjes gedaan. En ’s middags hebben we weer lekker relaxed aan het zwembad. We hebben het heel zwaar.. hihi! En ’s avonds hebben we samen gekookt. Ajin en ik hadden aardappels geschild en gekookt. Carola en Lisa hadden kip en Sinem en Jessie hadden groenten gemaakt. Echt heel lekker even wat anders dan rijst te eten.
Vrijdag zijn we mee genomen naar de psychiatrische afdeling in het Dr. Soetomo hospital. Hier zijn we rondgeleid door 1 van de docenten van school ( met echt gigantische wenkbrauwen, oops). We hebben verschillende afdelingen gezien. Ook hebben we een kijkje mogen nemen in een kliniek waar ze Metadon verstrekken aan drugs verslaafden. Ook heb ik nog een spelletje ping pong gedaan met een van de patiënten. ’s Middags ben ik met Lisa, Carola en Ajin gaan winkelen bij Pasar Turi. Dit is een soort overdekte markt. Het was hier mega druk. Normaal worden we al raar aangekeken, maar nu was dat helemaal erg. Ik heb wat leuke souvenirs gekocht.
Zaterdag hadden we met Fanny afgesproken. Zij is een meisje dat in Nederland heeft gewerkt als Au pair, maar uit Surabaya komt. Ze spreek dus een beetje Nederlands. Zij heeft ons meegenomen naar een Moskee, een boeddhistische tempel een mooie begraafplaats en een chinees winkelcentrum. We hebben gelopen door een leuke wijk. Zelfs het rondlopen vond ik gewoon al leuk om te doen. Je neemt namelijk altijd alleen maar de auto, zelfs al is het 500 meter verder op. Fanny heeft ons wat lekkere hapjes laten proberen. Het waren een soort lange oliebollen met garnalen en kruiden erin. Echt heel lekker. ’s Avonds zijn we door Fanny meegenomen naar haar kerk. Zij is protestant. Er was een soort festival met leuke muziek en dans.
Zondag zijn we met een groepje Internationale studenten naar een waterpark geweest. Het waterpark ligt aan de rand van Surabaya. En was dus nog wel een uurtje rijden. Het was een soort zwembad van Centerparks, maar dan wat armoediger. Wel echt lachen. In banden van de glijbaan af. Heel gezellig!
Zo dat was weer mijn weekje. Dank je wel voor het lezen!!
Veel liefs
Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
